Blog NIEZALEŻNYCH wolontariuszek legnickiego schroniska : Główny problem schroniska... 23 stycznia 2016 AKTUALIZACJA

Kolejny zimowy tydzień z którym zwierzęta w schronisku muszą sobie jakoś radzić by przeżyć, bo ludziom nie chce się im pomagać...

Najgorsze chwile w swoim krótkim życiu przeżywa młodziutki piesek. Ma on bardzo rzadką sierść, która zupełnie go nie grzeje ponieważ pozbawiona jest podszerstka – puchu który chroni skórę. To piesek typowy dla alergików, który nie gubi sierści bo ma włosy. Po takiej sierści wilgoć nie spływa, tylko w nią wsiąka, tak że maluch jest jeszcze mokry! Dodatkowo jest drobniutki i nie ma grama tłuszczu - przy głaskaniu czuć małe kosteczki pod cieniutką skórką.

W taką pogodę – zwłaszcza mroźne noce - siedzi sam w boksie zewnętrznym i nawet nie ma się do kogo przytulić by się ogrzać. Cały tydzień zastanawiałyśmy się czy zastaniemy go jeszcze żywego w schronisku, czy nie zamarznie w nocy przy temperaturze minus 10 stopni… Cudem przeżył, jednak każdy ma swoją wytrzymałość i teraz nawet przy mniejszym mrozie energii może mu już nie wystarczyć… Niestety, zupełnie to nie obchodzi obsługi, która przecież widzi tą małą kruszynkę na co dzień. Ten maluch cały czas się trzęsie z zimna i popiskuje!

Zamiast przenieść go do boksu „hotelowego” przy budynku w którym grzeją się ludzie i jest cieplej, pracownicy bezmyślnie przechodzą obok i liczą czas do fajrantu. To kolejny argument przemawiający za tym, że największym problemem w schronisku są zatrudnieni ludzie. Można zbudować tu wiele udogodnień i zasypać to miejsce darami, jednak dopóki będą w nim pracować ludzie pozbawieni empatii, niczego to nie zmieni na lepsze.

Trzymamy kciuki za tego malucha, by jak najszybciej trafił do adopcji, bo w schronisku nikt mu nie pomoże przeżyć w taką pogodę...

********AKTUALIZACJA 26.01.2016 ***********

Dostałyśmy informację że maluch jest już bezpieczny i został zaadoptowany! Dziękujemy za duży odzew z Państwa strony i szybką reakcję.

********************************

Na przekór zaś w cieplejszym boksie przez całą zimową pogodę siedział duży i utuczony labrador – dzisiaj został zaadoptowany.

Nikt z pracujących w schronisku obecnie ludzi nie myśli o dobru zwierząt i o tym , że czas mrozów to szczególny okres, który wymaga zmiany zwyczajowych metod pracy i większego „wysiłku”. Jest tylko jedno wyjście z tej sytuacji i wspólnie trzeba do niego dążyć, bo inaczej nigdy się tu nic nie zmieni a my do końca życia będziemy zmuszone prowadzić ten blog…

Kolejne zaniedbanie z którym obecna załoga nic nie robi a szkodzi to zwierzętom, to śliskie kafelki na podłodze w boksach „hotelowych”. Nie dość że są śliskie (bo ścienne i nadające się do wnętrza budynku przez co nie wytrzymujące warunków atmosferycznych) to jeszcze nieudolnie położone. Pod kaflami są puste przestrzenie w których zbiera się woda a trakcie mrozu wypycha je w górę i niszczy. Tworzy się wtedy nierówna powierzchnia, kafle pękają i kruszą się grożąc zranieniu psów które muszą się po nich poruszać.

Tym bardziej, że w taką pogodę są one wiecznie mokre i dodatkowo zwierzęta ledwo utrzymują równowagę.

By rozwiązać ten problem naprawdę nie trzeba żadnych wielkich nakładów – wystarczy wylać podłogę betonem z dużą ilością gruboziarnistego pisaku i będzie po sprawie. Tak jak w boksach zewnętrznych – jest beton i psy normalnie po nim chodzą a nie ślizgają się, a i taka powierzchnia nadaje się do szybkiego sprzątania. Niestety w takim wypadku potrzebna jest inicjatywa człowieka, tylko kto ma ją mieć skoro nikomu zatrudnionemu w tym miejscu nie zależy na losie zwierząt? Lepiej wszystko bagatelizować i skupiać się na „czystych” papierach ignorując fakty.

I ostatnie zaniedbanie podczas dzisiejszej wizyty. To źle dobrana para psów, z których mniejszy staruszek jest zdominowany przez silniejszego i młodszego towarzysza.